در این مطلب در مورد یکی از مهمترین نکاتی که در این روزها بسیار حائز اهمیت است صحبت می‌کنیم.
تقریبا 7 سال پیش، کتابی را مطالعه می‌کردم به نام «از خوب به عالی» نوشته «جیمز کالینز» که یک محقق بسیار سرشناس در زمینه کسب و کارهاست. به تمام افرادی که صاحب یک کسب و کار هستند ولی هنوز این کتاب را مطالعه نکردند، تاکید می‌کنم این کتاب بسیار عالی را مطالعه کنند؛ چرا که برای نگارش آن 21 نفر به مدت 5 سال روی حدود 30 شرکت بزرگ که از وضعیت خوب به عالی رسیدند تحقیق کردند و نتایج این تحقیق گسترده در این کتاب به چاپ رسیده است.
یکی از نکات پراهمیت این کتاب، تناقض موجود در آن است که به «تناقض استوک دیل» مشهور است و در صفحه 118 آن قابل مشاهده است. در بخشی از تحقیقات، کالینز با فردی به نام استوک دیل آشنا می‌شود. او یکی از افسرهای آمریکایی بوده که در زمان جنگ ویتنام از سال 1965 تا سال 1973 در زندان «هانوی» زندانی شده است؛ فردی که سخت‌ترین شکنجه ها را تحمل کرده اما در نهایت از زندان های ویتنام بیرون آمده است. البته هردو پای دیل دچار مشکل شده و نمی‌توانست بعد از آزادی به راحتی راه برود. هنگامی که آقای کالینز از دیل پرسید: «تو چطور توانستی این شرایط سخت را تحمل کنی؟»
دیل پاسخ داد: «من به پایان داستان، بسیار امیدوار بودم و مطمئن بودم که این روزهای سخت بالاخره تمام خواهند شد و زمانی که این اتفاق بیفتد من می‌توانم این تجربه را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین تجربیات زندگی‌ام با همه در میان بگذارم.» همچنین او به نکته بسیار زیبایی اشاره کرد؛ با این مضمون که من هیچوقت آرزوی بازگشت به گذشته و تجربه نکردن این شرایط را نداشتم.
نقطه تناقض در اینجا نمایان می‌شود؛ هنگامی که جیم کالینز این سوال را پرسید: «چه کسانی از نظر روانی و فکری دچار مشکل شدند و نتوانستند این دوران را تحمل کنند؟»
جواب دیل این بود: «افرادی که بسیار خوش بین بودند و امید واهی زیادی داشتند.»
سوالی که در اینجا برای کالینز پیش آمد این بود که چطور ممکن است؟ مگر خوش بینی سبب امیدواری ما به آینده نمی‌شود؟ و به ما کمک نمی‌کند که بتوانیم انرژی خود را برای روزهای پیشِ رو حفظ کنیم؟ پس چطور همین مورد، موجب مرگ بسیاری از انسان ها در زندان شده بود؟ آقای دیل اینگونه جواب داد: «این افراد همواره به خودشان قول می‌دادند که تا چند ماه دیگر یا تا هنگام کریسمس، جنگ تمام می‌شود و ما آزاد خواهیم شد. این امیدهای واهی، آن ها را از پا در می‌آورد و باعث می‌شد با فرا رسیدن این ایام یا گذشت آن و تمام نشدن جنگ، دچار مشکل روانی و افسردگی شوند و متاسفانه فوت کنند.»
هم اکنون نیز که ما در شرایط کرونایی هستیم و این موضوع ذهن همگی ما را به خود مشغول کرده است، بسیاری از افراد با خودشان فکر می‌کنند که تا پایان ماه یا پایان سال یا با گرم شدن هوا کرونا از بین می‌رود و شرایط به حالت عادی باز می‌گردد؛ اما واقعیت این است که هیچ کدام از این موارد، صحت علمی ندارند و هیچکس نمی‌تواند با قطعیت بگوید که کرونا چه زمانی نابود می‌شود. در نتیجه باید مراقب باشیم که جزو افراد خوش بین و کسانی که به خود امید واهی می‌دهند نباشیم؛ اما تاکید می‌کنم یقینا روزی کرونا تمام خواهد شد و تنها کسانی موفق خواهند بود که توانستند این دوران را به بهترین نحو و با تفکرات زیبا به اتمام برسانند.